حمله DoS تلاشی است برای جلوگیری از دسترسی کاربران به سرویس یا سرور و در نهایت تعطیل کردن سرویس. این هدف با پر کردن صف درخواست های سرور با درخواست های تقلبی انجام می شه. در صورتیکه این حمله به وسیله تعداد زیادی کامپیوتر انجام بشه به اون “حمله عدم پذیرش سرویس توزیع شده” یا DDoS می گن. 

عموما دو گونه حمله DoS داریم، یکی که به از کار افتادن سرور منتج می شه و دیگری که سرویس رو مشغول می کنه. 
حمله عدم پذیرش سرویس توزیع شده DDoS 

همونطور که گفته شد در صورتیکه کامپیوترهای زیادی در حمله DoS همزمان به یک هدف شرکت داشته باشن، اون حمله رو DDoS می گیم، حمله ای پیچیده تر و قدرتمند. سناریوی انجام همچین حمله ای به این شکله که حمله کننده ابتدا تعداد زیادی کامپیوتر رو آلوده می کنه و با نصب و اجرای ابزار حمله DoS از طریق اون کامپیتورها، حمله اصلی رو انجام می ده. کامپیوترهای آلوده شده که شبکه زامبی رو تکشیل می دن معمولا به هزاران کامپیوتر و حتی صدها هزار می رسند. این شیوه باعث می شه که قربانی نتونه با بلاک کردن IP به راحتی جلوی حمله رو بگیره. هکرها معمولا با پخش کردن تروجان این شبکه زامبی رو به دست میارن. هرچه شبکه زامبی بزرگتر باشه، حمله موفق تر خواهد بود. 

سه شیوه “حمله عدم پذیرش سرویس توزیع شده” وجود داره: 

حمله به لایه نرم افزاری: در این شیوه با هدف قرار دادن ضعف های نرم افزارهای نصب شده، سرور رو از کار می اندازن 
حمله از طریق پروتوکول: این روش در سطح پروتوکول انجام می شه و زیر شاخه هایی مثل Synflood، Ping of Death و غیره داره. 
حمله حجمی: این شیوه با سر ریز کردن پکت های تقلبی انجام می شه و شامل ICMP flood، UDP flood و انواع دیگه می شه.